Blood Hymns - 2

मुळांनी खोड शोषुन घेतले,
जेव्हा अ‍ॅन्जेल्स वीटेवर झोपले.
क्रुसावरती निर्वात लटकवला.
सर्वांनी त्याची भक्ती केली.
कालचा मी,
आजचा मी,
उद्याचा मीच्या,
गात्रांमध्ये राक्षस आहे.
काळ त्याला लिबरेट करेल.
देह त्याला जनरेट करेल.
पण आत्मा मी मुक्त ठेवलाय.
तो शेवटच्या खोलीत
शांतपणे मुततोय.
मुर्दाड कावळे,
लोचट भिकारी,
थंड वेश्या,
भडवे पुरोहित,
यांना घालतोय
बंबाळ तुकडे

एक तुकडा इथे भिरकावला
तिथे धावा
दुसरा या इथे आभाळात
त्यावर झेपा
स्वतःच्या विषात
स्वतःचाच बळी
अळीमिळी गुपचिळी
विकार द्या
विकार घ्या
साठवलेल्या बुरशीमागचे
सगळे सारे चोपुन घ्या

बहात्तर ठोके
सत्तर वाटले
दोन जगले
मग स्वतःच बहिरा झालो
संचित सारे पुन्हा ऐकले.
सगळे ढोसुन स्फुंदत बसलो
तेव्हा आरशामागुन तो हसला
त्याने,
ग्रंथ् पेटवले
धर्म बुजवले
कोवळी कुजकी भुल जाळली
भरल्या नाळेतले स्पर्श विझवले
माझ्या शहराचे भाग केले
सगळी सुत्रं स्वतः हलवली.
मी प्रतिकार करायला गेलो
तर मलाच आरशात ढकलले
आरशांची दार बंद केली
आणि त्यावर लेबलं लावली.
a wise man must know how to avoid deception!

Blood Hymns - 1

ही माणसं एकत्र का रहातात?
कपल्स म्हणुन?
कुटुंब बनवुन?
शहरं वसवुन?
देश, धर्म??

पावलं घेऊन जेव्हा बाहेर पडलो,
तेव्हा जाणवलं,
जिथे जिथे पोकळी आहे,
तिथे कुंटणखाने निपजलेले
आदिम संस्कृतीला पर्याय म्हणुन?
कुणास ठाऊक पण,
पोकळीला पर्याय नव्हते
संदर्भ नव्हते
तिथे आतमध्ये खुप सोप्पंय
किंचाळू नका श्वास घ्या
धपापु नका हपापुन घ्या
पाऊस पाडा पिकं घ्या
एकबारी, दुबारी..कितीही..
एक स्तन वासनेचा
दुसरा स्तन मायेचा

बाहेर व्यवहार - अर्थहिन
आतले व्यवहार - अर्थपुर्ण?
तशात मोकळी दारं घेऊन
एक नाशवंत बाई
माझ्या पायथ्याशी येते
येळकोट येळकोट
स्तनाग्र दिठी,
स्नायुंची मिठी
मासावरच्या त्वचेसकट
थरारते मांडी

शल्याचे अर्थ खोडत,
मी इंद्रियं उतरवतो.
माझ्या आवंढ्यावर
सोलीव थंड जीभ घेत,
तुझी समग्र सृष्टी
माझ्याच शरिरामध्ये
दुभंगुन पडते..

 स्पर्श चैतन्य वाहुन जातात.
मी तुझी इंद्रिय साठवुन ठेवतो.
पुढच्या दुष्काळासाठी.
एकेक कागदी होडी असते,
निर्वासित मांडीसाठी...