जीवनसंध्यासुक्त

संध्येने स्पर्शता मेघ
भासांची अनवट वेणी
भय अवचित घेऊनी आले
लाटांच्या मागुन कोणी

ते नादस्पर्श लहरींचे
बाहुलीचा खेळ चिमुकला
म्रुदगंध तुझ्या वारयाचे
पैंजण अजुनी उशाला

संध्येला बिलगुन आले
ते खेळ जुन्या सरींचे
रक्तात पुन्हा साकळती
जांभळे दाह स्वप्नांचे

आरक्त उन्हाचे दुत
संध्येचे खेळ मनाला
आभास बिलगता उरले
हे क्रुष्ण मौन राधेला

गर्भारुन येता पेशी
पणतीच्या विझल्या वाती
मीरेच्या पडवीपाशी
चोचीत सावल्या घुमती

तो येईल अलगद कोणी
राऊळे शुभ्र गगनाला
तु नाहीस समईपाशी
गोंदणे नयनकमळांना