तुझी संदिग्धता सूर देतेय
माझ्या स्वराला.
तुझ्या घराचे वासे
अध आहेत.
तेही नेमाने
ढासळत चाललेत
प्रारब्धाला अंतरल्यासारखे.
लेडी मॅकबेथच्या
काळजात दडलेल्या
एका विशाल पोकळीवर
तू लोंबकळतो आहेस.
आणि
तुझ्या दु:खाशी मी!
टिप टिप गळणार्या
वेदनेनं भांबावलीये
माझी संवेदना.
आशेची आंधळी किनार
घेऊन तु धडपडतोयस
माकडीणीच्या पिलागत,
गच्च धरुन,
तुझ्या भूतकाळाला.
आणि तुझे हात?
ते नाहीयेत तिथं
केवळ लेडी मॅकबेथच्या
रक्ताळलेल्या हातांशिवाय......
No comments:
Post a Comment